De uitvaartfiets is eigenlijk een bedrieglijke naam. Want
wat is dat eigenlijk ? Het is niet meer dan een aanhanger om een uitvaartkist
of opbaarplank op te kunnen zetten en zo een lichaam van je overleden dierbare
op de fiets te kunnen vervoeren. Je kunt zo’n aanhanger huren en hem aan een
willekeurige fiets hangen.
Marieke was een verknocht fietser. De mogelijkheid haar op
de fiets naar de begraafplaats te brengen was daarom in een oogwenk gemaakt. Zo
werd Marieke in de zomer van 2013 op de uitvaartfiets van het huis van haar
zoon in Broek in Waterland naar de Nieuwe Noorder Begraafplaats in Amsterdam
gebracht.
In het huis van de zoon hadden we Marieke ’s ochtends
opgebaard. Er was gelegenheid voor intimi om afscheid van Marieke te nemen.
Daarna werd de kist gesloten. Een biologisch catering bedrijf voorzag iedereen
van een heerlijke lunch en serveerde de binnendruppelende mensen koffie, thee
en vruchtensappen. Het was mooi weer en huis en tuin waren in gebruik. Er werd tijd uitgetrokken Marieke te
herdenken. Daarvoor verzamelden we ons allen in de huiskamer. Er heerste een
hele ontspannen, fijne sfeer.
Toen het tijd werd Marieke naar de begraafplaats te brengen,
droegen we haar door de tuin naar devoor het huis gestalde tandem. Hieraan was
de aanhanger gekoppeld. In de ochtend was de aanhanger voor de deur bezorgd,
evenals een twintigtal huurfietsen, voor uit de regio wonende gasten, en de tandem
dus om Marieke op te vervoeren. Dat de tandem werd gekozen, was voortgekomen
uit het feit dat Marieke twee zonen had. Beide zonen wilden graag de fietstocht
samen met hun moeder maken. Door middel van de tandem konden we die wens
gemakkelijk vervullen. En wat prachtig ontroerend was het die twee zonen samen
hun moeder te zien vervoeren.
Wij bonden de kist vast op de aanhanger. Voordat wij het
wisten en goed en wel de eerste gasten op een fiets hadden geïnstalleerd,
sjeesde de jongens er al met hun moeder vandoor. De zorgvuldig uitgestippelde route aan hun
laars lappend, met achterlating van de rest van het gezelschap.
Het gezelschap aan hun lot overlatend, sjeesde ik weer
achter de jongens aan om hen terug te halen en de afgesproken route op te
pikken. Toen ik ze een stukje verderop trof hadden ze natuurlijk al wel in de
gaten dat er iets niet klopte en wij fietsten gedrieën een stukje terug.
Om naar Amsterdam Noord te komen, moesten we een provinciale
weg oversteken. Er was wel een tunneltje onder de weg door, maar het bochten
werk er naar toe was onmogelijk te nemen met een tandem plus aanhanger. Maar
hoe heerlijk is dan een dorp. De brugwachter was bereid, op mijn telefonische
teken, voor onze oversteek, de slagbomen
op de provinciale weg naar beneden te doen, zodat onze stoet geen langsrazend
verkeer hoefden te trotseren. Even stond de wereld voor Marieke stil !
Aan de overkant van de weg, sloegen wij de smalle idyllische
weg langs een kanaal in, die ons tot de begraafplaats bracht. Wij parkeerden
onze fietsen, maar Marieke werd door haar jongens met de tandem aan de hand,
helemaal op de fiets naar haar laatste rustplaats begeleid.